top of page

Schatten uit de Opéra-Comique

Wat is Opéra-Comique

Opéra comique (Frans voor komische opera) is een Frans operagenre dat in de achttiende en negentiende eeuw zeer populair was. Er is verwantschap met de Italiaanse opera buffa en de Duitse variant, het Singspiel.

 

In de opéra comique worden de dialogen, die de aria's verbinden, gesproken. In de opera buffa worden ze parlando gezongen. In de opera seria werden recitatieven gebruikt.

 

Uit de opéra comique heeft zich de operette ontwikkeld, een genre waarin Jacques Offenbach uitblonk, hoewel hij zelf zijn stukken systematisch als opéra bouffe of opéra comique aanduidt (op zijn échte opera Les Contes d'Hoffmann na).

 

Beoefenaars van het genre in de achttiende eeuw waren onder meer André Grétry, Pierre Alexandre Monsigny en François Philidor.

 

In de negentiende eeuw schreven onder meer François-Adrien Boieldieu, Daniel Auber, Adolphe Adam, Hector Berlioz, Ambroise Thomas en Emmanuel Chabrier opéras comiques.

Producties BarokOpera Amsterdam

Naast het werk van Purcell en Händel hernemen we werken uit het Opéra-Comique tijdperk. De afgelopen jaren kwamen o.a. de volgende producties tot stand:

L'Ivrogne Corrigé (2012)

i.s.m. Opera Zuid & PO Paris

-

Les Noces de Jeannette &
Une Demoiselle en Loterie (2008)

-

Ma tante aurore (2006)

-

Tromb'al-ca-zar & Le Violoneux (2002)

bottom of page